Metaalkunstenaar Herbert Koekkoek ontwierp dit beeld in opdracht van Groningen Seaports, dat het beleid heeft om de havengebieden te markeren met een kunstwerk. Het kunstwerk is vrijwel geheel gemaakt van stalen boeien die door Rijkswaterstaat zijn afgestoten. Het beeld op de rotonde, aangelegd om het industriegebied te ontsluiten, markeert de overgang van het Groninger land naar de zee.
Vanaf het begin is er sprake geweest om te onderzoeken of de boeien op een mooie manier zouden gaan bewegen: de dansers van de zee, maar nu op het land. Zoals ze op zee gefunctioneerd hebben als bakens, geven ze nu de richting aan naar het nieuwe bedrijventerrein van Groningen Seaports. Zoals ze deel uitmaakten van de dynamiek van de zee, geven ze nu uiting aan de gewenste dynamiek van het nieuwe industriegebied.
Voor het beeld zijn 9 kleine en 1 grote boei gebruikt. De kleine boeien van 3 meter hoog en 150 kilo zwaar zijn dubbel gelagerd opgehangen in een frame. Het contragewicht bestaat uit basaltblokken die dienst hebben gedaan in een zeedijk. Ze werden met genoegen afgestaan door het waterschap Noorderzijlvest.
De boeien bewegen met alle windrichtingen mee. Een mooie niet te gedempte natuurlijke beweging, verwant aan de bewegingen bij een trage golfslag. Ook bij sterke winden blijven de bewegingen rustig; de boeien zijn uitgerust met een demping, bestaande uit rubberen landvasten en lijnen uit de scheepvaart.
Het grote middenbeeld is opgebouwd uit 5 kleinere boeien, waarin dikwandige stalen buizen zijn aangebracht om de daarop gemonteerde grote boei te kunnen dragen. De top van de boei is iets verlengd zodat daar de drietand geplaatst kon worden; die is tevens windwijzer. De drietand is het hulpmiddel van de god van de zee, Neptunus; hij dirigeert daarmee de zeeën tot stormen en kalmte.
Er is niet voor gekozen om het beeld te laten harmoniëren met de omgeving maar het een stevig en vrolijk spel te laten spelen met de omgeving die weinig harmonie heeft gekend de laatste decennia. De dorpen Weiwerd en Oostmahorn zijn vrijwel of geheel afgebroken, op korte afstand is een elektriciteitsgebouw verrezen, een zuiveringsinstallatie staat binnen oogbereik en het land wordt doorkliefd met een groot aantal elektriciteitsdraden. Het beeld heeft de boodschap naar de omgeving: oud, afgedankt en verlaten kan ook een nieuw en betekenisvol tweede leven betekenen. Het beeld wil mede door de kleurstelling optimisme uitstralen, juist in dit gebied.
Dat Weiwerd de kleuren blauw en geel in het vaandel had is een mooie bijkomstigheid, net zoals de kleur van Groningen Seaports blauw is. De grote hoeveelheid verkeersborden bij en op de rotonde hebben allen een stevige kleurstelling, waar de kleuren van het beeld mooi op reageren.
De rotonde is verhoogd met een laag gemetseld basalt; het oppervlak is bestrooid met schelpen. Dit alles om het nautische karakter van het beeld en het achterliggende gebied te versterken. Om het aangrenzende weidse land niet te zeer te belasten is gekozen voor een milde vorm van verlichting door grondspots, alleen naar het middenbeeld.