Dit bronzen beeld van beeldend kunstenaar Herma Steur dat jarenlang in Delfzijl stond, kreeg in 2013 een nieuwe plek in Biessum. Het stond oorspronkelijk naast de praktijklokalen van het Fivelcollege aan de Rijksweg in Delfzijl. Het beeld werd gegoten bij Eijsbouts in Asten, 's werelds grootste klokkengieterij en fabriek van torenuurwerken.
Het brons uit 1969 belandde in de opslag nadat de gebouwen werden gesloopt. Het beeld symboliseert de verbondenheid van de jonge mens met Christus en verwijst naar de kern van het onderwijs aan deze school.

De kunstenares onthulde zelf het beeld op de nieuwe locatie naast de boerderij aan de Osseweg 2 in Biessum waar ze vroeger woonde.
U en ik staan bij de nieuwe plek. Het beeld is geplaatst op het talud van de wierde Biessum. Hoe prachtig dat het daar mag staan. Het beeld wil, zoals het mij liet weten, zich met graagte voegen in de ruimtelijkheid van het landschap en als zodanig daarmee een verbond van schoonheid vormen. Het staat daar zichtbaar, beleefbaar. Het groet iedereen!
Het beeld groeide op in de boerderij hiernaast. Het verliet in gips de toenmalige stal om in brons terug te keren, eerst bij een school, nu hier op de wierde aan de Osseweg, waar het allemaal begon. Mooi toch, zo’n terugkeer.

Herma Steur (1926)
Herma Steur volgde meerdere avondopleidingen en studeerde aan de grafische afdeling van de Jan van Eyck Akademie (1959-1963) te Maastricht. Ze was vanaf 1963 tot 1984 werkzaam in het onderwijs.
Herma Steur maakt tekeningen, grafiek, typografische verbeeldingen en ruimtelijk werk. De typografische werken drukt zij handmatig volgens de technieken van het oude drukkersambacht. Deze werken bestaan dikwijls uit eigen teksten die op een beeldende wijze gerangschikt zijn. Herma Steur verbeeldt op verschillende manieren haar zienswijzen met betrekking tot bloemen, het landschap, stillevens, vormen en lichamen. Er is een voortdurend zoeken naar hoe in tekeningen en etsen de waarneming op diverse wijzen vorm kan krijgen, hoe ruimtelijke beelden uit tweedimensionale beelden kunnen ontstaan en hoe lijnen en ruimtelijke vlakken een zo groot mogelijke zeggingskracht kunnen krijgen. In deze zoektocht blijven figuratie en abstractie naast elkaar bestaan, als verschillende verbeeldingswijzen van eenzelfde thema. De werkstukken hebben ieder hun eigen werkelijkheid, waarbij de materiaalkeuze nooit toevallig is, maar altijd bedoeld om de zeggingskracht van het beeld te verhogen. Ze zijn van hout, keramiek, brons en andere materialen. Het is de bedoeling dat ieder beeld op zelfstandige wijze de ontroering overbrengt die de maakster ervaren heeft