Het open landschap van het Oldambt en de rechtlijnigheid van de provinciale weg van Delfzijl naar Scheemda waren voor Bas Lugthart richtinggevend bij het ontwerpen van Flat-Land-Shape. Lugthart bedacht twee meetkundige figuren die elkaar doorsnijden en in balans houden. De cirkel komt voort uit de cirkellijn van de horizon die de waarnemer, om zijn as draaiend, ervaart, de wigvorm uit het perspectief van de weg, die het landschap doorklieft. Doordat alleen de ribben van de figuren zijn uitgewerkt, ontstaan bij een wisseling van standpunt perspectivische vertekeningen, als ook vorm- en balansveranderingen. Op afstand suggereren de twee in het platte vlak uitgevoerde vormen ruimtelijkheid en diepte. Alleen wie in beweging is, ervaart de perspectivische misleiding. Zo transformeert een van de vormen bij benadering van het kunstwerk ineens in een rechte lijn. Dit spel van gedaantewisselingen, van verdwijnen en weer herstellen, verwijst naar de voortdurende veranderingen in het landschap, naar de opeenvolgingen van verstoring en herstel van evenwicht.

Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (1979)

Dit beeld is gerealiseerd in het kader van de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (1978). De Herinrichting nam maar liefst dertig jaar in beslag en er was een bedrag van twee miljard euro mee gemoeid. Met zijn 130.000 hectare oppervlakte in twee provincies is dit het meest grootschalige (land)inrichtingsproject dat ooit in ons land werd gerealiseerd. Landbouw, recreatie, infrastructuur en waterhuishouding, alles werd in een veelomvattend plan van actie aangepakt. Kunst maakt er een intrinsiek deel van uit. Een speciaal voor de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën ingevoerde wet (1978), die uitgaat van het betrekken van de bevolking bij veranderingen in de woonomgeving, heeft in de praktijk geleid tot een regeling, waarbinnen één à twee procent van de uitvoeringssom aan kunst of vormgeving kan worden besteed. Honderden kunstwerken zagen het licht. Samen vormen ze een kilometers lange kunstroute, waarin zich niet alleen een variëteit aan visies op een veranderend landschap uitkristalliseert, maar ook een ontwikkeling in het denken over kunst in de openbare ruimte.

Bron:
Staat hier ergens een beeld? Kunst in een veranderend landschap, Ton Broekhuis en Wim Boetze, REGIO-PRojekt Uitgevers, Groningen 1996