Ten noorden van Wagenborgen is in het kader van de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën een bos aangelegd. René de Boer werd gevraagd zich te buigen over het centrale deel van het bosontwerp. Uitgaande van een eerdere sculptuur van zijn hand kwam De Boer tot een poortconstructie van zes forse segmenten, een beeld dat strak en symmetrisch is en goed past in het formele bosontwerp. De Boers Poort is gesitueerd op een ruitvorige heuvel, die werd gerealiseerd op één van de ruitvorig uitgevoerde snijpunten van het hoofdpadennet. De ruitvorm van het snijvlak en de heuvel wordt herhaald in het grondvlak van de poort. De maten van de hevel zijn op hun beurt afgestemd op die van de poort. Daardoor is een monumentale totaalvorm ontstaan met een sterk blikvangend effect in het perspectief van de twee langste boslanen.
Zolang het bos nog laag is, is de poort tot in de verre omtrek zichtbaar en prikkelt haar contour de nieuwsgierigheid van de voorbijganger. De Boers beeld is in eerste instantie stoer van karakter. Het feit dat deplaten voor de huid onversneden, in hun fabrieksmaten van 200 x 100 cm, zijn verwerkt, draagt bovendien bij aan de nuchterheid van de sculptuur. Maar het beeld maakt ook een lichte indruk met zijn hoge poortopening en de in het zicht gelaten constructie van ribben en platen. Door zijn eenvoud heeft Poort veel te bieden. Het beeld trekt decoreert, trekt aan, biedt uitzicht en is schuilplaats.

Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (1979)

Dit beeld is gerealiseerd in het kader van de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (1978). De Herinrichting nam maar liefst dertig jaar in beslag en er was een bedrag van twee miljard euro mee gemoeid. Met zijn 130.000 hectare oppervlakte in twee provincies is dit het meest grootschalige (land)inrichtingsproject dat ooit in ons land werd gerealiseerd. Landbouw, recreatie, infrastructuur en waterhuishouding, alles werd in een veelomvattend plan van actie aangepakt. Kunst maakt er een intrinsiek deel van uit. Een speciaal voor de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën ingevoerde wet (1978), die uitgaat van het betrekken van de bevolking bij veranderingen in de woonomgeving, heeft in de praktijk geleid tot een regeling, waarbinnen één à twee procent van de uitvoeringssom aan kunst of vormgeving kan worden besteed. Honderden kunstwerken zagen het licht. Samen vormen ze een kilometers lange kunstroute, waarin zich niet alleen een variëteit aan visies op een veranderend landschap uitkristalliseert, maar ook een ontwikkeling in het denken over kunst in de openbare ruimte.


Bron:
Staat hier ergens een beeld? Kunst in een veranderend landschap, Ton Broekhuis en Wim Boetze, REGIO-PRojekt Uitgevers, Groningen 1996