Ooit lagen in het gebied dat nu helemaal is opgelost door het industrieterrein van Delfzijl drie dorpjes. Het radiaire wierdedorpje Weiwerd bestaat nog steeds, al zijn de kerk en toren inmiddels afgebroken. Van de andere twee plaatsjes resteert vrijwel niets meer.
Het bestuur van het Nutsdepartement Heveskes van de Maatschappij tot Nut van het Algemeen wilde ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan een blijvend geschenk aan de gemeenschap aanbieden. Uitgangspunt was de herinnering aan de dorpskernen Weiwerd en Heveskes levend te houden, door het kenmerkende van deze dorpskernen gestalte te geven in twee kunstwerken.
Voor de opdracht werd Hans Mes uit Groningen aangetrokken. De beeldhouwer verdiepte zich grondig in de historische achtergronden en de situatie ter plekke, en verzamelende alle relevante gegevens. Zo kwam hij tot de conclusie dat de verloren torens van Weiwerd en Heveskes, van oudsher bakens in het kale Groninger land, de kern moesten vormen in zijn beelden.
Mes maakte twee beelden die op twee verschillende locaties staan, maar op dezelfde vormen en technische principes zijn gebaseerd. In de roodkoperen sculpturen balanceert een afgebroken torenspits tussen dunnen staken., die groei symboliseren.
In een gedicht verwoordt Mes in 1992 de essentie van groei:
Bouwend aan een perspectief
verloor de horizon een toren
iets blijft zichtbaar:
groei verwisselt eeuwig het tijdelijke

De veranderingen in de Oosterhoek zijn zo in woord en beeld uitgedrukt; het verleden heeft plaatsgemaakt voor de nieuwe tijd met zijn eigen dynamiek.

Bron: Kunst aan de kust; buitenbeelden in en om Delfzijl, E. R. Bouma en C. ten Bruggencate. Uitg. van de Culturele Raad Delfzijl, 1999.