Voor het gebouw van de voormalige Zeevaartschool staat een bronzen vrouwenfiguur op een hoog zuilvormig voetstuk. Om haar voeten krult een golf. De golf is de zee, maar staat ook symbool voor de turbulente en vreselijke oorlog en het verdriet van de nabestaanden.
Op het granieten voetstuk is een gedicht te lezen, waarin verwezen wordt naar de slachtoffers van een ramp. Het geheel is geplaatst op een plateau met drie treden.
Het beeld werd gemaakt ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Noorder Kweekschool voor de Zeevaart ‘Abel Tasman’. Het herdenkt de leerlingen en oud-leerlingen van de school, die tijdens de tweede wereldoorlog omkwamen.

Zowel op de voor- als op de achterzijde van het voetstuk is en plaquette aangebracht. Aan haar vriend mevrouw Droogleever-Fortuyn-beter bekend onder haar pseudoniem Vasalis- vroeg Anne Dekking een toepasselijk gedicht te schrijven:
Laat hier boven gemis en rouw
boven de springgolf van herinneringen
het beeld verrijzen van de trouw
van hen die in de golf vergingen

De tekst op de voorzijde luidt:
Toen de Zeevaartschool 100 jaar bestond werd dit gedenkteken opgericht voor de leerlingen en oud-leerlingen, die in de jaren 1940-1945 zijn gebleven.

Het plantsoen werd speciaal voor dit beeld aangepast door de tuinontwerpster Mien Ruys. Van haar ontwerp resteert nu nog een beukenhaag, die het beeld aan twee zijden een rustige achtergrond biedt.

Bij dit monument hoort het 'monument in de voormalige Zeevaartschool'. De plaquette en het beeld werden op dezelfde dag onthuld.