‘Het liefst had ik één beeldengroep op de zeedijk gemaakt’, merkt Chris Verbeek op over het kunstwerk Zeilen bij Termunterzijl. ‘En dan minstens twee keer zo groot.’Voorschriften met betrekking tot het dijkbeheer maakten Verbeeks wens onuitvoerbaar. Daarom zocht de kunstenaar een locatie verder landinwaarts.
Het idee van een beeld met ene monumentale uitstraling werd uitgewerkt in een herhaling van ingrepen in plaats van één groter beeld. Op drie plekken langs het Termunterzijldiep installeerde Verbeek vijf beeldelementen die lijken op de zeilen van een schip. De overeenkomst is niet een vooropgezette, maar blijkt niettemin goed te passen bij de sfeer van het diep. Om de aantrekkelijkheid voor de vaarrecreatie te vergroten, bracht Verbeek variatie aan in de positionering en de afmetingen van de samenstellende delen van de beeldengroep onderling. Afhankelijk van de vaarrichting ervaar je de gevouwen staalplaten nu eens als massief en vlak, dan weer als open en speels.
Dit beeld is gerealiseerd in het kader van de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (start 1978), het meest grootschalige (land)inrichtingsproject dat ooit in ons land werd gerealiseerd.
De seriële reeks van Verbeek bevindt zich bij de drie dorpen die het Termunterzijldiep verbindt: Scheemda, Nieuwolda en Termunterzijl. De drie groepen zijn uit dezelfde vijf driehoeken van verschillende afmetingen opgebouwd. Hoewel ze onmiddellijk associaties met zeilen oproepen, was dat niet de opzet van de kunstenaar. Hij zocht slechts naar vormen die strookten met het ritme en de maat van de omgeving en vormde daarmee bakens in het landschap.

Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (1979)

Dit beeld is gerealiseerd in het kader van de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën (1978). De Herinrichting nam maar liefst dertig jaar in beslag en er was een bedrag van twee miljard euro mee gemoeid. Met zijn 130.000 hectare oppervlakte in twee provincies is dit het meest grootschalige (land)inrichtingsproject dat ooit in ons land werd gerealiseerd. Landbouw, recreatie, infrastructuur en waterhuishouding, alles werd in een veelomvattend plan van actie aangepakt. Kunst maakt er een intrinsiek deel van uit. Een speciaal voor de Herinrichting Oost-Groningen en de Gronings-Drentse Veenkoloniën ingevoerde wet (1978), die uitgaat van het betrekken van de bevolking bij veranderingen in de woonomgeving, heeft in de praktijk geleid tot een regeling, waarbinnen één à twee procent van de uitvoeringssom aan kunst of vormgeving kan worden besteed. Honderden kunstwerken zagen het licht. Samen vormen ze een kilometers lange kunstroute, waarin zich niet alleen een variëteit aan visies op een veranderend landschap uitkristalliseert, maar ook een ontwikkeling in het denken over kunst in de openbare ruimte.

Bron:
Staat hier ergens een beeld? Kunst in een veranderend landschap, Ton Broekhuis en Wim Boetze, REGIO-PRojekt Uitgevers, Groningen 1996